Bütün hazırlıklar tamam, şimdi boyu boyuna, huyu huyuna uygun dişiyi denk getirmek, renk falan önemli değil bu ay. Tek önemli faktör dönemi bereketli geçirmek. Bütün sene kalorifer peteği ile tuvaletteki kum teknesi arasında geçen hazırlık sürecinin meyvelerini toplamak.
Ama iş hiç de kolay değil. Daha kapının önüne çıkar çıkmaz çimlerin üzerinde üç tane baba kedi hazır beklemede. Alçak Sarman bütün mahalleyi ayağa kaldırmış gece. Herifler dizilmiş bahçeye. Önce iyice emin olmak için şöyle çalımlı çalımlı yaklaşıyor merdivene en yakın duran kediye, burun koklanıp ortaya doğru giderken herif iri yarı kuyruk altından kokuyu alır almaz bir miyav ve ardından sert bir pati. Bizim zavallı tekir çıktığı kapıya doğru hamle yapsa da boş.
O dayak yenecek, geceyi soğukta bahçede geçirmiş asabi abi insafı unutmuş. Seçim dönemi meclis üyesi adayı gibi, hiç kimseyi kapıya yaklaştırmaya niyeti yok.
Diğer ikisi bu dalaşma ve dayak faslını il başkanı edası ile izlemekle yetiniyor. “Madem adaysın kurtar kendini.”
Kazın ayağı öyle değil işte. Sen tut aynı apartmandan olduğun için kendini kontenjan ilan edip sıraya gir. 11 ay beklemiş zavallım üstelik geceyi de kapıda geçirmiş, sana yedirir mi Sarman’ı? Sıranı bekle diyor işte, geç diğerlerinin arkasına.
Olmuyor tabii…
Sıra kavgasına ilçe başkanı edasıyla diğerleri giriyor. “Yok öyle, kapıdan çıkıp baş köşeyi kapmak. Önce gelecen, kendini koklatacan, sonra sıraya girip Sarman hanımın sokağa çıkmasını bekleyecen.
Sarman kime meyilliyse bakıp beğenecek, sonrası hayırlısı olsun. Var mı öyle sonradan gelip, aday olup, konuvermek başköşeye?
Adaysan adaylığını bilecen Tekir Efendi…
Ter döken, emek harcayan tek sen değilsin, ha bu arada evin hijyeni bozar seni, kapı önünde bekleyenlerin pirelerinden de payını alacaksın.
Şartlar eşitlensin.
Yok öyle “Miyav” deyince kapı önü tutmak. Patini sallasan patilisi değil bu işler. Ön seçim şart.
