Çocukla nereye gidilir ki?

Ama işte bahar dediğin ne ki, mevsimler kaydı, şaştı, bahar filan kalmadı. Üç gün filan baharı yaşamışızdır bu sene, birden geldik yine yaza.

E ozon delindi, güneş felaket zararlı. Çocuğu krem sürmeden dışarı çıkarmak artık imkansız, her kremi de süremiyorsun, bunun parabenlisi var parabensizi var,bu devirde  "paraben içerir" ibareli bir şey sürersen ebeveynlikten dışlanırsın, o derece. İyi de bizi paraben vardır yokturlarla büyütmediler ki, güneş hem bu kadar yakmazdı, hem de işte krem bulursan şanslıydın, buldun mu sürer dolaşırdın. Hatta her dönem "şu iyi yakıyor" efsaneleri dolaşırdı, kokakola sürdüğümüzü bilirim. Saçlara papatya suyu, kimileri oksjen( turuncu saç isteyen?).

Baharda parklar, Botanik park, Hayvanat Bahçesi ok. Yazın sıcağında belki olsa olsa havuza götürebilirsin çocuğu. O da çok mu klorlu, temiz midir sorularıyla. Bir de belki tatile gidersin, denize sokarsın( denizler de artık kirlendi). Küçükse yüzme kursuna gidebilir, daha büyükse bir sürü kurs var, tenisten güreşe (evet, belediye çocuklara güreş kursu açabiliyor yaz vakitlerinde) bir sürü kursa postalayabilirsin.  Ama çocuklar hep istemeye istemeye gider bu kurslara, resmen postalandıklarını ve onlar gittikten sonra kafa dinleyeceğini bilerek.

İstemiyorlar çünkü şimdi akıllı telefonlar ve akıllı diğer aygıtlar var. Kursa gidip güreşmektense kanepeye yatıp oklarla kuşları vurmak, cinayet mahallinde bulunup katili bulmaya çalışmak daha cazip geliyor. Mümkünse hiiiç kıpırdatmayın, bir de pizza ısmarlayın, yatsınlar gün boyu. Öyle istiyorlar yaşı büyük olanlar. Minikler de ya televizyondaki çizgi filmlerin karşısında büyülenmiş gibi oturuyor ya da işte mızıklanıyor habire.

Anneler, ellerinin altındaki google'a ümitsizce soruyorlar, "Çocukla nereye gidilir?". Başka annelerin deneyimlerinden faydalanmak, kim şurası iyi diyorsa oraya kapağı atmak istiyorlar. Mümkünse tabii hem oyun alanı olsun, hem de anne ayakta dikilip durmasın, otursun kahve filan içsin, göz ucuyla çocuğa bakarken bir yandan da kendi kendikraşını oynayabilsin.

Büyük çocukların hepsi bir kere bir avmye (öncelikle Korupark'ı tercih ediyorlar) gitmek istiyor. Ama anneyle değil. Arkadaş buluşması şeklinde. Sinema, fast food, ıncık cıncık alışverişi yapmak, en son Starbucks kahvesi içerek (frappucino lütfen. Tall!) günün kritiğini iki dakika yapıp ardından telefonlarına gömülerek gün boyu çektikleri fotoğrafları sosyal ağlarda paylaşmak, kim nereye gitmiş, kim ne kadar eğlenmiş, kim daha güzel giyinmiş, bunlara bakmak istiyorlar.

Tabii eni konu para gerektiren işler bunlar. Parası olmayan, ailelerinin asla bu tip programlara evet diyemeyeceği bir çocuk, genç nüfusumuz var. Şımarmak için hiç zamanı olmamış, sokaklara dilenmeye gönderilen ya da evde kocaman insanlar gibi kardeşlerine annelik babalık yapmakla, yemek yapmakla yükümlü olanlar, hiçbir şeyleri olmayanlar.

Çocuk olmak dünyanın bazen en güzel şeyi. Çocuk olmak bazen hiç akılişi değil.