MAZİYE BAK HATIRLA

60'lı yılların ortası henüz geçilmişti, Bursa Atatürk Stadı evimizden sonraki durağımız oldu. Koçero ile Köylü Mustafa'ları, kaleci Kova Osman'ı, Baba Müfit'i, Serçe Taner'i, Bursa'nın ilk yabancısı Riyal'ı o dönemlerde tanıdım.

Olaylı Eskişehir maçında kolunda dibi delik Yeşil Beyazlı kovayla sahada tur atan Es-Esli taraftarı kapalının önünden geçerken kulübeden fırlayan merhum Gündüz Özcebe'nin bir kafada sırt üstü yere yıkışını dün gibi hatırlarım.

Göztepeli Fevzi'nin 90'daki kafa golüyle Türkiye Kupası'ndan elendiğimizde tribünlerin nasıl ağladığını asla unutamam.

Deli Vahit'i, Biyediç'i, Sedat 3'ü, Sinan Bür'ü, daha nice isimleri orada seyrettim. Hüznü de, sevinci de orada tattım, nice zaferlere ya da hüsranlara o mabette tanıklık yaptım.

15 Mayıs 2004’te Sakarya’da oynanan Samsun maçı sonrası küme düşerken ve de 2007 Mayıs’ın da yeniden Süper Lig’e yükselirken mikrofonda yine ben vardım. Hayatı boyunca yerinde ve yeterince ne ağlamayı ne de gülmeyi bir türlü becerememiş biri olarak hüzün ve sevinç gözyaşlarımın nasıl boğazımda düğümlenip kaldığını hâlâ hatırlarım.

16 Mayıs 2010’da Bursaspor Türk futbolunun ‘5. Büyüğü’ olarak şampiyonluk apoletini takarken geçmişte yaşadığım acısıyla tatlısıyla o anlar kartopu gibi giderek yüreğimde çığa dönüşmüştü.

Net sayıyı hatırlamıyorum ama tahmini sadece 200 küsur maçı radyo ve televizyonlara o stadın çatısından ya da derme çatma kulübelerinden canlı anlattım.

..Ve o Atatürk Stadı ne yazık ki artık anılar müzesinde yerini kaldı.                                                      

Futbolun en esaslısı, futbolcunun en hası, taraftarın en babası bugün gibi o zamanlarda da vardı. Ne yoktu biliyor musunuz?

Küfür yoktu!

En sinkaflı tezahürat olarak 'One, two, three, four... Arabacı Kirkor... Bursa olmazsa İstanbul'a kim k.r?' tekerlemesi atılırdı tribünlerde...

Sahaya elma, ayva atılırdı, atan ayıplanır bir daha atamazdı! 

Amigo Yaşar ile Figo'nun yanı sıra tribündeki ağır abiler bir ellerini kaldırır, kızan taraftar varsa onlar susar ve alkışlardı.

Düşmanlık yok, sadece renklerin aşkı vardı.

Benim gibi hâlâ çok insan var tribünlerde simidini paylaşan!

Sporu ve Bursaspor'u, seven taraftardım ben. Siz de sadece sporu ve takımınızı sevin! 

İnanın zevk alacaksınız... Yüreğinizden Yeşil Beyaz sevdası hiç eksik olmasın...