<div>Kaybetmek!</div> <div>Elde olanı yitirmektir…</div> <div>Olmayan kaybolmaz, zaten yoktur.</div> <div>Neleri mi kaybeder insan?</div> <div>Sevgilisini, aşkını, eşini, annesini, babasını, parasını, malını mülkünü, makamını, edebini en kötüsü de insanlığını vs.</div> <div>Acı olan aslında maddi kayıplar değil ki; gün gelir mutlaka öyle ya da böyle yeri doldurulur. Ama manevi kayıp çok can yakar, çünkü yeri doldurulamaz.</div> <div>Şu bir gerçek ki değer vermezsen, kıymet bilmezsen, bir bakarsın gün gelmiş; uçtu uçtu oluvermiş, gitmiş.</div> <div>İşte o an anlarsın acısını…</div> <div>Alışana kadar insanın içini deli gibi acıtır. Alıştığını düşündüğünde bile; her aklına geldiğinde içinin burkulmasına sebep olur.</div> <div>İçin titrer, ellerin nemlenir, boğazına bir yumruk oturur kalır.</div> <div>İşte çaresizlik burada devreye girmiştir artık. Çiğdem Talu’nun söylediği gibi <b>“İşte öyle bir şey”</b>dir acı olan.</div> <div>Yani sevdiklerinin yeri çok zor doldurulur.</div> <div>Küpen kaybolur yenisini alırsın, eşyan kaybolur yenisini alırsın vs.</div> <div>Ama bazı kayıpları anlatmak için kelimeler, cümleler, hatta satırlar yetmez. İnsanı hayallere gömer gider.</div> <div>Hayattayken değer vermek gerekir…</div> <div>Kaybettikten sonra pişmanlık faydasızdır, keşkeler her zaman yetersizdir.</div> <div>Üzmeyin, kırmayın, kıymet bilin hayatta…</div> <div>Geri dönüşü olmayan ayrılıklar var.</div> <div>Somerhalder ne kadar da güzel söylemiş: <b>“Sahip olduklarının değerini bilmelisin, çünkü kaybettiğinde çok geç olabilir.”</b></div> <div>Sevgiyle kalın…</div>